دیابت بارداری یا GDM معمولا در نیمه‌ دوم بارداری بروز می‌کند، اما اگر ابزار تشخیص دقیقی، که تاکنون وجود نداشته است، در اختیار باشد، اغلب در ابتدای سه ماه‌ سوم قابل تشخیص است.

روش های ارزیابی خطر سنتی مانند غربالگری زود هنگام بر اساس آزمایشOGTT، باید با اندازه‌گیری یک بیومارکر جدید در خون که به نام GCD59 شناخته می‌شود. پروتئین گلیلوزیله‌ GCD59 در افراد مبتلا به دیابت به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این ترکیب را می‌توان در خون زنان باردار در اوایل سه ماه‌ی سوم بارداری یعنی در هفته‌ی بیست و چهارم تشخیص داد.

برای بررسی دقت استفاده از اندازه‌گیری GCD59 برای پیش بینی خطر دیابت بارداری، که در آن 1000 زن باردار حضور داشتند (500 نفر از آنان بر اساس آزمایش OGTT، نشانه‌هایی از اختلال تحمل گلوکز در اوایل بارداری داشتند ) انجام دادند. در مقایسه با گروه شاهد (که تست تحمل گلوکز خوراکی آنها طبیعی بود)، مقدار GCD59 در 127 نفر از زنان گروه آزمایش که در طی این مطالعه، ابتلا آنان به دیابت بارداری تایید شد، ده برابر بیشتر است. افزایش میزان GCD59 یک رابطه‌ی خطی با شیوع بالاتر تولد نوزادان بزرگ دارد، این بدین معناست که هرچه مقدار GCD59 بیشتر باشد، خطر بروز عوارض در نوزادان افزایش می‌يابد. از میان 58 نوزاد متولد شده با وزنی بیش از وزن طبیعی (از مادران مبتلا به اختلال تحمل گلوکز)، 80 درصد از نوزادن از مادرانی متولد شده بودند که مقدار GCD59 آنها 7 برابر بیش از زنان گروه کنترل بود.

قدرت تشخیص آشکار GCD59 می‌تواند تأثیر عمده‌ای بر رویکرد غربالگری برای GDM در آینده در مراحل اولیه‌ بارداری داشته باشد.